De dood speelt geen toneel

Arthur Surbonadier speelde zo echt de rol van de man die wordt 'doodgeschoten, en Felix Gardener was zo overtuigend de man die eigenlijk ongewild een moord pleegt, dat in het theater een ovationeel applaus opsteeg. In de zaal was inspecteur Roderic Alleyn de enige die bemerkte dat dat wat toneel leek, bloedige werkelijkheid was. Arthur Surbonadier was dood, neergeschoten met de revolver die hij zojuist zelf met losse flodders had geladen. Was het een ongeluk, een omslachtige manier van zelfmoord plegen, of was het moord? Was Felix Gardener dan zonder meer de schuldige? Wat was zijn motief? Jaloezie omwille van Stephanie Vaughan? Chantage? Er waren echter meer verdachten, die ieder hun eigen reden hadden om Surbonadier van het toneel des levens te doen verdwijnen.

Ngaio Marsh, oorspronkelijk opgeleid voor een toneelcarrière, verloochent in haar boeken deze oude liefde niet. Veel van haar detectives spelen in het soms wat excentrieke theatermilieu. Zoals van Ngaio Marsh te verwachten valt, is ook in "De dood speelt geen toneel" het probleem uitstekend gecomplotteerd en logisch ontrafeld. Kortom, een boek dat de echte liefhebber van puzzel-detectives veel voldoening zal schenken.